De Iraakse Dalia kent vervolging zolang ze zich kan herinneren. Ze woont met haar man, drie kinderen en een hond in Bashiqa, een stadje ten oosten van Mosul. “Ik ben van mijn familie de enige die is gebleven. De rest is Irak ontvlucht vanwege de vervolging.”

Haar meest bittere herinnering is de moord op haar oom, veertien jaar geleden. Hij werd door islamitische extremisten vermoord, als waarschuwing dat christenen niet in Irak thuishoorden. “Tijdens de begrafenis van mijn oom kreeg mijn vader een telefoontje”, blikt Dalia terug. “Als hij geen geld betaalde aan de moordenaars, zouden ze ook mijn broer vermoorden. Dus stopten we met de begrafenis en begonnen we geld in te zamelen.”

Om deze video te kunnen bekijken moet je ‘Sociale media en advertenties’-cookies accepteren. Klik hier om jouw cookie-instellingen te wijzigen.

Onzekere toekomst

Als IS in 2014 dichterbij komt, slaat Dalia met haar gezin op de vlucht. “Ik weet nog hoe angstig ik was”, vertelt Dalia geëmotioneerd. “Hoe zou onze toekomst zijn? Tijdens onze vlucht, met niet veel meer dan de kleren op onze rug, huilde ik de hele tijd. Maar het vertrek tastte mijn geloof niet aan. Ik klampte me juist nog meer vast aan God.”

Eind 2017 keerde het gezin terug naar Bashiqa. IS was verdreven, maar hun stad was niet meer dezelfde. Huizen waren door brand verwoest, muren beklad met slogans van IS. “Zelfs in mijn eigen huis voelde ik me een vreemdeling, alsof we hier niet hoorden”, zegt Dalia. “Dat was ondraaglijk pijnlijk, ook voor mijn kinderen.”

Bijbelstudie

Toch weet Dalia zich geroepen juist hier de kerk te dienen. Gemakkelijk is het niet, erkent ze. “Onze koffers staan altijd ingepakt, voor het geval we moeten vluchten. Mijn kinderen waarschuw ik heel voorzichtig te zijn. Mijn dochter studeert in Mosul, daar zijn ontvoeringen en explosies aan de orde van de dag.”

Ondanks die voortdurende dreiging houdt Dalia Bijbelstudies samen met andere christelijke vrouwen. “Er is geen betere plek om samen te komen dan in de kerk, er is geen betere plek om hoop te vinden dan in de Bijbel. Telkens wanneer ik me verdrietig, verdrukt of gekwetst voel, roep ik tot de Here God. Dan ervaar ik rust en vrede in mijn hart.”

Dank- en gebedspunten

  • Dank de Here God voor de dappere rol die Dalia vervult te midden van haar gemeenschap. Dank dat zij een rolmodel is voor christelijke vrouwen om haar heen.
  • Bid om emotioneel herstel voor Dalia en haar gezin. Bid ook om rust, ondanks de dreiging die ze nog steeds dagelijks ervaren.
  • Bid om stabiliteit en vrede in Irak. Bid ook om wijsheid voor politieke en militaire leiders die invloed hebben op het vredesproces.