Leven door genade en gekweekte vis
Stelt u zich eens voor: vreemden stormen uw huis binnen en gooien u en uw spullen er met veel geweld uit. Het bedrijf dat u eigenhandig hebt opgebouwd, moet vanwege bedreiging sluiten. Mannen richten hun wapens op uw vrouw en kinderen omdat u christen bent. Wat doet dat met u?
Het is hier in Nederland nauwelijks voor te stellen, maar Faraydoun maakte het allemaal mee in zijn land. Nu -jaren later- is hij met zijn familie teruggekeerd naar de bergen van Noord-Irak. Lokale veldwerkers van Open Doors zochten hem op.
Duhok, Noord-Irak
Het is een geploeter door een modderig veld in de bergen van Irak. Maar het is noodzakelijk geploeter, want Faraydoun gaat vol enthousiasme voor op weg naar zijn trots: een viskwekerij. Faraydoun draagt een verschoten pet, zwart windjack, camouflagebroek en kniehoge regenlaarzen. Hij beweegt een stuk sneller door de modder dan het team dat met hem mee is vandaag. Af en toe wordt er halt gehouden om de loodzware modder van de schoenen te schudden.
Faraydoun deert het niet. Onder het lopen verschijnt er een grote grijns op zijn gezicht. Hij loopt weer op het land waar hij zich thuis voelt. “Ik hou van mijn land’, vertelt hij onder het lopen. “Ik groeide hier op als kind, het is het land van mijn voorouders. Daarom houd ik zoveel van Irak.”
IS nam alles weg
Faraydoun is een opgewekte man, maar hij weet wat het is om te lijden vanwege zijn geloof in Jezus Christus. Vroeger bezat hij een goed lopende fabriek in de hoofdstad Bagdad. Toen moslimextremisten de fabriek sloopten en zijn familie met de dood bedreigden, vluchtte Faraydoun met zijn gezin naar Duhok, dat veel noordelijker gelegen is. Daar was het tot dat moment relatief veilig, maar daar kwam verandering in.
“Toen IS Irak binnenviel, raakten wij alles opnieuw kwijt. Onze familie, onze huizen, IS ontnam ons alles”, vertelt Faraydoun. Zijn ogen verliezen even hun glans. Als IS een paar jaar later uit Irak verdreven wordt, keren hij en zijn familie vol verwachting terug naar Duhok. Daar wacht hen een onaangename verrassing. Hun huis ligt overhoop en de meubels zijn stukgeslagen of meegenomen. Er is niets van hun bezittingen over. “Eerlijk gezegd moest ik huilen toen ik dat zag”, bekent Faraydoun. “Ik kon mijn kinderen niet aankijken.”
Een nieuw leven
Faraydoun loopt verder terwijl hij zijn verhaal vertelt en leidt het team van Open Doors naar drie vijvers: een voor het kweken en twee voor het houden van vissen. Met behulp van een microkrediet startte Faraydoun de kwekerij na zijn terugkeer. Met de inkomsten onderhoudt hij nu zijn gezin. “God zij dank hield dit microkrediet ons in leven. We kunnen eindelijk weer vreedzaam bestaan opbouwen. We zijn u erg dankbaar”, benadrukt Faraydoun.
Vol trots geeft Faraydoun een rondleiding over zijn viskwekerij. Hij springt zelfs in het water om zijn werk te demonstreren. Daarna is het tijd om naar zijn huis te gaan. De cultuur hier is er nog steeds een van gastvrijheid. De modderige schoenen gaan uit en er komt thee op tafel, gevolgd door een lunch die Faraydouns vrouw heeft klaargemaakt.
“Ik dank de Here God dat er nog goede mensen zijn zoals u”, zegt Faraydoun. Op de vraag of hij nog een boodschap heeft voor andere christenen, hoeft hij niet lang na te denken: “Ik wil dat alle christenen over de hele wereld één zijn in hun geloof in Jezus Christus, dat we verenigd zijn in ons christendom”.