Het verhaal van Sana

Wanhopig smeekt de Iraakse Sana of haar man en twee zoons met haar mee mogen in de bus. Maar de IS-strijder kent geen genade. Hij zet de loop van zijn geweer tegen Sana’s hoofd: ze moet zich er niet mee bemoeien. Haar man en twee zoons ziet ze nooit meer terug.  

Als IS in 2014 de stad Qaraqosh aanvalt, denken Sana en haar man dat de stad wel gespaard blijft. Maar Qaraqosh valt en IS-strijders dringen de stad binnen. Het gezin moet zich melden bij het ziekenhuis in de stad. “Jullie gaan met de bus naar Ankawa, de christelijke wijk van Erbil”, zegt een man in burger. Hij drukt hen op het hart zich geen zorgen te maken, maar dat is moeilijk. Om hen heen zien ze in het zwart geklede, gewapende IS-strijders die constant schreeuwen.

Uit elkaar gehaald

Dan worden de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. De strijders zeggen dat de gezinsleden elkaar in Ankawa weer zullen ontmoeten, maar Sana wordt gek van angst als ze in de bus wordt gezet zonder haar man en zoons. Ze smeekt een van de IS-strijders te vertellen waar haar man en zoons heen worden gebracht. Zijn antwoord is een geweerloop tegen haar hoofd: “Hou je mond of ik schiet je door je hoofd!” Zo vertrekt ze, alleen, in de bus. Sana heeft haar man en zoons tot op de dag van vandaag niet meer teruggezien.

Bidden om hereniging

Nu, zeven jaar later, vertelt ze haar verhaal. Hoewel haar tranen langzaam beginnen op te drogen, mist ze haar man en kinderen nog iedere dag. Zoals zoveel slachtoffers van IS, hield Sana haar persoonlijke tragedie lange tijd voor zich. Ze was bang dat het negatieve gevolgen zou hebben voor haar man en zoons. Stel dat ze nog in leven zijn? Maar dochter Tania, die Qaraqosh wel tijdig ontvluchtte, stimuleerde haar moeder haar verdriet te delen. “Eindelijk heb ik de moed om mijn verhaal te vertellen. Ik hoop dat iemand weet waar mijn man en zoons zijn”, vertelt Sana. “Ik blijf bidden dat ze terugkomen. Ze zijn alles wat ik heb.”

Gebedspunten

• Bid om troost, bescherming en kracht voor Sana en Tania.
• Bid dat het wonder geschiedt: dat de Here God hun geliefden terugbrengt.
• In Irak is het niet gebruikelijk om hulp te zoeken bij geestelijke nood. Bid dat de mensen die het nodig hebben hun weg vinden naar de kerken – Centers of Hope – waar deze hulp geboden wordt.