Martine uit Burkina Faso

Het verhaal van Martine

uit Burkina Faso

Vertrouwen als antwoorden uitblijven

“Waarom? Waarom, waarom?” Martine uit Burkina Faso wil het uitroepen naar de Here God, maar ze kan alleen kermen. Extremistische moslims vielen haar kerk aan, vermoordden haar pleegvader en echtgenoot en beroofden haar. Waarom, wil Martine weten. Waarom gebeurde dit alles?

‘Jezus zei: ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.’’ – Lucas 23:34

Het is 28 april 2019. Martines pleegvader, de dominee, is net klaar met een vurige preek over naastenliefde. Hij besluit de dienst door zijn gemeente te laten bidden voor hun vijanden. Net als Jezus’ tegenstanders, weten ook zij niet wat ze doen.
Het zijn indrukwekkende woorden in een land waar vergeving van vijanden een zeer actueel thema is, gezien het vele geweld dat er plaatsvindt.

Maar de woorden van haar pleegvader staan om nog een reden in Martines geheugen gegrift. Tien minuten na afloop van het gebed, wordt haar kerk omsingeld door militante moslims. De mannen zien er angstaanjagend uit, met riemen vol kogels om hun lichaam. Ze sturen de kerkgangers naar buiten en scheiden de mannen van de vrouwen. Ze nemen de mannen mee naar de achterkant van de kerk, dwingen ze op de grond te gaan liggen en beginnen te schieten. De vrouwen, die aan de andere kant van de kerk staan, kunnen niet zien wat er gebeurt. Maar ze horen het afschuwelijke geluid van de geweren die afgaan. Zes mannen – onder wie Martines pleegvader, man, broer en zwager – overleven het niet. Alle waardevolle spullen worden meegenomen; de rest wordt verbrand.
“We moesten de plek stilletjes verlaten, anders zouden ze de volgende dag terugkomen om ons allemaal af te maken”, vertelt Martine. “Ik was zo verschrikkelijk verdrietig…”

‘Wees niet bang voor hen die wel het lichaam, maar niet de ziel kunnen doden’ – Matteüs 10:28

Martine snapt niet goed waarom de kerk werd aangevallen. De verhouding met de moslimburen is uitermate goed. Ook zij zijn niet blij met de ontwikkelingen in Burkina Faso. Sommigen spraken openlijk met haar pleegvader, de dominee, over de mogelijkheid het land samen te ontvluchten.
Maar haar pleegvader wilde van geen wijken weten. “Als ik moet sterven voor de Here Jezus, mag je me hier begraven”, zei hij vaak, terwijl hij naar de grond wees. “En niemand hoeft dan om me te huilen, want ik ben bereid te sterven voor Hem.” Hij is niet bang voor mensen die wel zijn lichaam, maar niet zijn ziel kunnen doden.

‘Wijk niet af naar rechts, wijk niet af naar links, wijk alleen uit voor het kwaad’ – Spreuken 4:27

Maar Martine worstelt na de aanval met haar geloofsvragen. Ze hoort dat een dominee hen had willen waarschuwen voor de aanval, maar dat hij te laat kwam. Ze denkt terug aan het verleden, toen de Here God haar man behoedde voor een aanslag op zijn leven. God had deze nieuwe aanslag toch ook kunnen voorkomen? “Maar nu was het blijkbaar Uw tijd, Heer, en stond U toe dat hij overleed”, redeneert ze.

Martine besluit haar problemen in Jezus’ handen te leggen en Hem te vertrouwen. “Ik heb niemand, behalve U, naar wie ik toe kan gaan met mijn problemen. U heeft toegestaan dat dit alles gebeurde, Heer, dus ik reken op U. U zult voor mij zorgen. Ik zal niet naar rechts of naar links wijken. Ik hef mijn ogen op naar U alleen.” Als zorgen haar overvallen, denkt Martine terug aan dit gebed.

Open Doors helpt Martine met praktische hulp en traumazorg. Zij vraagt om gebed voor weduwen zoals zij: dat de wonden in hun hart helen en dat zij standvastig blijven in geloof.

Dank- en gebedspunten

  • Dank voor de praktische hulp en de traumahulp die Martine en vele andere weduwen ontvingen. Dank voor Martines standvastige geloof.
  • Bid dat Martine blijft vertrouwen op de Here God en dat zij en de andere vrouwen hun vijanden vergeven.
  • Martine vraagt om gebed om vrede voor Burkina Faso, een arm land aan de zuidwestkant van de Sahara.
Scroll naar boven