Valentina is 12 jaar oud als zij haar ouderlijk huis in Colombia achterlaat, omdat het er niet meer veilig is. Haar ouders sturen haar naar een opvanghuis van Open Doors, vijftien uur rijden van haar woonplaats vandaan. “In het begin was ik verdrietig, omdat ik mijn familie miste.”
Om deze video te kunnen bekijken moet je ‘Sociale media en advertenties’-cookies accepteren. Klik hier om jouw cookie-instellingen te wijzigen.
In de streek waar Valentina woont, is hekserij met bijbehorende rituelen heel gewoon. De gemeenschap om haar heen staat vijandig tegenover mensen die niet het traditionele volksgeloof aanhangen. De vader van Valentina is, net als andere christelijke leiders, ontevreden over het onderwijs dat hun kinderen krijgen. De plaatselijke dorpsschool moedigt rituelen en praktijken aan die tegen hun geloof ingaan. Om die reden vragen ze toestemming een eigen school te stichten, maar de autoriteiten wijzen het verzoek af.
Valentina’s ouders zoeken naar een oplossing. Ze horen over een opvanghuis voor kinderen van vervolgde christenen, waar de kinderen christelijk onderwijs en geestelijke ondersteuning krijgen. Ondanks de grote afstand tot het opvanghuis, besluiten ze Valentina daarheen te sturen.
Valentina, inmiddels 15 jaar oud, voelt zich gelukkig in het opvanghuis. “Ik voelde me thuis nooit vrij”, vertelt ze. “Ik weet niet of ik het daar vol had kunnen houden.” Ze maakt zich weleens zorgen over haar familieleden thuis, omdat die bedreigingen krijgen vanwege hun geloof. Ze zit vooral in over de veiligheid van haar jongere zus, die nog bij haar ouders woont. Zij loopt het risico gerekruteerd te worden door guerrillastrijders, of aangevallen te worden door dorpsgenoten. “Ik mis haar echt, het liefst wou ik dat zij hier ook was.”
