Het verhaal van Bita*

“53 jaar lang was ik vergeten wat het betekende om te glimlachen. Ik wist niets van vreugde.” De Iraanse Bita leidde een leven van afwijzing en liefdeloosheid – tot een vriendin haar meenam naar een huiskerk, en ze weer vreugde leerde kennen.

Bita groeide op als moslima in een kleine stad in Iran. Haar vader, ooit een gedisciplineerde officier, werd gevangengezet tijdens de begindagen van de Iraanse Revolutie en raakte na zijn vrijlating verslaafd aan drugs. Haar moeder verliet daarop het gezin. Bita werd ondergebracht bij familieleden, maar welkom was ze daar niet. Ze werd als slaaf behandeld en zelfs mishandeld. 

Dagenlang de hort op

Toen ze nog maar 14 was, werd Bita uitgehuwelijkt. Haar man leek eerst vriendelijk, maar ook hij raakte verslaafd aan drugs en hij was haar ontrouw. “Hij behandelde me alsof ik geen mens was, alsof ik niet bestond”, vertelt Bita. “Mijn nachten bracht ik vaak alleen door, huilend, terwijl mijn man dagenlang de hort op was.”

Na twintig ongelukkige huwelijksjaren zag Bita haar leven niet meer zitten. Maar juist op dat dieptepunt nodigde een vriendin haar uit om een huiskerkdienst bij te wonen. Daar hoorde Bita over Jezus’ liefde voor gebroken mensen. “Toen ik Zijn naam – Jezus – hoorde, was het alsof er iets in mijn ziel wakker werd”, zegt ze. “Voor het eerst in mijn leven voelde ik me gezien!” Die avond gaf Bita in gebed alle stukjes van haar gebroken leven aan Jezus.

Onvoorstelbare vreugde

Bita bleef verbonden met de huiskerk. Via partners van Open Doors nam ze deel aan een conferentie in een buurland voor vrouwen die gebukt gaan onder trauma’s, schaamte en afwijzing. Tijdens een sessie over genezing werd Bita diep geraakt. “Voor het eerst in mijn leven kon ik echt lachen”, vertelt ze met een lach op haar gezicht. “Het voelde alsof God zelf de bitterheid wegnam en me vreugde gaf… onvoorstelbare vreugde!”

Bita is nog steeds een geheime gelovige. Ze moet haar Bijbel verstoppen en in het geheim haar gebeden fluisteren. Maar dat doet ze met vreugde. Ze droomt ervan om andere vrouwen te helpen de vrijheid te vinden die zij heeft ontdekt. “Er zijn zoveel vrouwen zoals ik”, zegt Bita. “Ze moeten weten dat ze geliefd zijn, dat ze niet vergeten worden. Ze moeten Jezus ontmoeten. Als God iemand zoals ik kan redden, dan kan Hij iedereen redden!”

*Schuilnaam, foto ter illustratie

Dank- en gebedspunten

• Dank God dat Bita echte liefde en vreugde leerde kennen.
• Bid om bescherming, wijsheid en moed voor Bita in haar leven als geheime gelovige.
• Veel vrouwen in Iran lopen rond met emotionele littekens door mishandeling en afwijzing. Bid dat God hen geneest van deze geestelijke wonden doordat ze Zijn liefde leren kennen.