Het verhaal van Jorina

“Ik heb niets te verbergen”, zegt Jorina. Dit is een bijzondere uitspraak voor een christenvrouw in Bangladesh. Als christen ben je in het door moslims gedomineerde noorden van het land je leven niet zeker. Tel daarbij op de heersende gedachte dat vrouwen slechts tweederangsburgers zijn en je zou denken dat Jorina wel degelijk iets te verbergen heeft: namelijk haar geloof. Deze moedige vrouw denkt daar anders over. “Ik reik juist uit naar anderen en deel het evangelie met hen, zodat God door mij heen kan werken.”

Jorina groeit op als moslima. Wanneer ze trouwt met een goede moslimman is haar familie dan ook tevreden. Maar, wat Jorina en haar familie niet weten is dat haar man helemaal niet zo’n toegewijde moslim is. Het blijkt dat hij twijfels over het geloof heeft en in het geheim contact heeft met christenen. Op een dag komt een vreemdeling op bezoek bij Jorina’s man. Terwijl Jorina in huis bezig is, luistert ze mee met hun gesprek. “Het ging over Jezus”, vertelt ze. “Ik wilde er graag meer over weten. Maar in onze cultuur kan een vrouw geen gesprek hebben met een vreemde. Ook is het niet gebruikelijk om je man te vragen naar zijn bezigheden.” Jorina besluit haar man toch naar het gesprek te vragen. “Ik vroeg of ik er de volgende keer bij mocht zijn. Gelukkig zei mijn man dat dat goed was.”

Een keuze met grote gevolgen

Bij de volgende ontmoetingen met de vreemdeling luisteren zowel Jorina als haar man naar wat hij te vertellen heeft. “Het verbaasde ons dat de man verzen uit de Koran gebruikte om ons over de Here Jezus te vertellen”, herinnert Jorina zich. Na een van zijn bezoeken laat de man een Bijbel achter. In de twee jaren die volgen leert het stel steeds meer over Jezus. Jorina: “We bestudeerden ook islamitische literatuur. Uiteindelijk raakten we ervan overtuigd dat de Bijbel en de God van de Bijbel de waarheid was. We geloofden dat de Here Jezus onze Verlosser was en lieten ons dopen.” Van wat deze keuze hen zou kosten waren Jorina en haar man zich niet bewust…

Op zoek naar het zegel

Het stel deelt wat ze hebben ontdekt met mensen in hun omgeving. De houding van de gemeenschap verandert van de ene op de andere dag. “Opeens spraken ze ons niet meer aan met onze namen, maar met ‘christen’. Ook mijn vriendinnen keerden zich tegen mij.” Verdriet en schaamte tekenen zich af op het gezicht van Jorina als ze vertelt over een pijnlijk incident. “Zo’n tien vrouwen uit het dorp dwongen me om me voor hen uit te kleden. Ze zeiden: ‘We weten dat je een zegel op je lichaam hebt nu je christen bent geworden en wij gaan op zoek naar dat zegel.’ (Deze legende is gebaseerd op Efeziërs 1:13, waar staat dat gelovigen een zegel ontvangen van de Heilige Geest, red.) Ik zei dat dit niet klopte. Maar ze waren vastbesloten en in m’n eentje kon ik niet tegen hen op. Ik had geen keus en trok mijn kleren uit.”

De vrouwen controleren het hele lichaam van Jorina op zoek naar het zegel. Een enorm vernederende gebeurtenis. En al helemaal als je het plaatst in de culturele achtergrond van Bangladesh waar van vrouwen wordt verwacht dat ze zichzelf bedekken en discrete kleding dragen. Jorina’s stem breekt als ze zegt: “Deze vrouwen wisten heel goed wat ze me aandeden.” Maar de groep vrouwen maakt dat niet uit. Jorina is maar een christen, een ongelovige. En de islamitische leiders hebben iedereen een vrijbrief gegeven om zulke vrouwen slecht te behandelen of zelfs te vermoorden.

Een leven vol dreiging

Jorina en haar gezin leven dagelijks met de angst voor een volgende aanval. “In de ogen van moslims zijn wij verschrikkelijke mensen. Ze haten ons.” Ook hun familie keert zich tegen hen. “Toen mijn schoonmoeder overleed mochten we niet eens naar de begrafenis. En onze neef heeft mijn man met de dood bedreigd, omdat we door onze bekering de reputatie van de familie hebben geruïneerd.” Dat is niet de enige doodsbedreiging aan het adres van Jorina’s man. “Er was een plan om hem in ons eigen huis om het leven te brengen. Er was zelfs een datum afgesproken.” Wonderbaarlijk genoeg overleeft Jorina’s echtgenoot de aanval.

Ook de twee kinderen van Jorina worden bedreigd en gediscrimineerd. “Mijn zoon vertelde een keer dat klasgenoten dreigden hem levend te verbranden. Het enige wat ik kon doen was bidden en God vragen om het leven van mijn zoon te beschermen. Want als christen een klacht indienen bij de school of de lokale autoriteiten heeft geen enkele zin.”

Praktische hulp bij vervolging

De hulp van lokale Open Doors-partners betekent veel voor Jorina en haar gezin. “Te midden van vervolging staan ze altijd naast ons”, zegt ze. Ze wijst naar een gebouwtje van stalen golfplaten naast hun huis: “Mijn man en ik leiden een huiskerk voor christenen met een moslimachtergrond. We hadden geen ruimte om samen te komen en daarom heeft Open Doors ons geholpen bij de bouw hiervan. Ook de waterput die je ziet hebben we via hen gehad toen we van onze dorpsgenoten geen gebruik meer mochten maken van de put in het dorp.”

Kostbaar in Zijn ogen 

Jorina volgt ook een training, speciaal gericht op vrouwen. “Ik leerde de basis van het christelijk geloof en hoorde hoe God vrouwen ziet, dat we kostbaar zijn voor Hem. Dit was zo anders dan in de islam, waar vrouwen eigenlijk niet meetellen.” Uit eigen ervaring kent Jorina de uitdagingen van een christenvrouw in een moslimgemeenschap. “Daarom geef ik wat ik heb geleerd door aan andere vrouwen. Zodat ook zij weten dat ze kostbaar zijn in Gods ogen. Er zijn vrouwen nodig om deze vrouwen te bereiken met het evangelie. In onze cultuur is het onmogelijk dat mannen dit doen.” En daarom getuigt Jorina met haar leven van de trouw van God. Ongeacht de risico’s. Want zegt ze: “Als ik moet sterven, laat het dan voor de Here zijn en als ik leef, laat het dan voor Zijn glorie zijn.”

Dank- en gebedspunten:

• Dank dat Jorina weet dat ze kostbaar is in Gods ogen en dat ze deze prachtige boodschap ook mag delen met de vrouwen om haar heen.
• Bid om bescherming voor Jorina’s gezin. Vraag of haar kinderen vriendjes krijgen op school en niet meer gepest of bedreigd worden.
• Bid voor de vrouwen met wie Jorina het evangelie deelt: dat hun harten open mogen gaan voor het Goede Nieuws.