Ontvoerd, net als haar dochter
Herinner jij je het verhaal van Mary* uit Nigeria nog? Vorig jaar schreven we over dit dappere meisje, dat moedig getuigde van haar geloof tegenover haar ontvoerders. Niemand had toen kunnen vermoeden dat haar moeder Bethany in handen van diezelfde ontvoerders zou vallen.
Als er één land is waar christelijke vrouwen kwetsbaar zijn, juist vanwege hun vrouw-zijn, dan is dat Nigeria.
Met name in het noorden van het land ontvoeren militante extremisten met grote regelmaat christelijke vrouwen. Voor losgeld, of om hen (seksueel) te misbruiken.
Het overkwam ook Mary, de dochter van Bethany. 54 dagen lang was ze een gevangene van militante Fulani-herders, tot haar ouders losgeld voor haar betaalden.
De vreugde om het weerzien duurde helaas niet lang. Mary overleed onverwacht, na een kort ziekbed.
‘Waarom ik, Heer?
En toen gebeurde het ondenkbare. Op een dag, toen Bethany aan het werk was op haar boerderij, werd ze zelf ontvoerd. “Ik zal nooit vergeten hoe het was om in de handen van mijn ontvoerders te zijn”, vertelt ze. “Ik voelde dezelfde pijn die mijn dochter Mary gevoeld had. Ik huilde dag en nacht en bad tot God om me te redden. Ik bleef God maar vragen: ‘Waarom ik?’ Na alles wat ik al meegemaakt had!”
‘Ik voelde dezelfde pijn die mijn dochter gevoeld had’
Pijn naar het kruis brengen
Na een maand werd Bethany vrijgelaten. Ze besloot dezelfde traumatraining te volgen als Mary, gegeven door lokale partners van Open Doors. “Ik weet nog dat mijn dochter hier kwam…” zucht ze. “Nooit had ik verwacht dat ik op een dag hetzelfde mee zou maken.”
Bethany ervaart veel steun door de groepsgesprekken. Ze is vooral geraakt door een onderdeel van het programma waarbij de deelnemers hun pijn ‘naar het kruis brengen’. “Ik liet alles wat me verdrietig maakte vallen aan de voeten van Jezus, en ik voelde vrede en vreugde.” Ze is erg dankbaar voor de hulp die ze kreeg. “Als ik dit programma niet had bijgewoond, denk ik niet dat ik nu nog zou leven. Maar God is nog niet nog niet klaar met mij!”