De moed van een jonge vrouw

54 dagen lang is ze een gevangene. Ze wordt misbruikt en onteerd. Maar de twintigjarige Mary* blijft haar belagers recht in de ogen kijken. “Weten jullie echt niet, dat wat jullie doen verkeerd is? Geef je leven aan Jezus!”

Op een zondag zit Mary in de kerk als ze een geweerschot hoort. Ze weet dat dat maar één ding kan betekenen: het dorp wordt overvallen. Mary springt op en rent voor haar leven.
In Mary’s dorp, in het noordwesten van Nigeria, leven de inwoners voortdurend met de angst voor een aanval door gewapende groepen. De groep die het nu op hen voorzien heeft, bestaat uit islamitische Fulani-herders. In hun zoektocht naar weidegrond voor hun vee, overvallen ze regelmatig christelijke dorpen, waarbij ze niet schromen de huizen in brand te steken, de inwoners te doden of vrouwen te ontvoeren.

Mary en haar dorpsgenoten proberen te ontkomen aan de slachting, maar niet iedereen vindt een veilig heenkomen. Verschillende mensen worden neergeschoten, onder wie Mary’s oom. Mary vlucht zo snel als ze kan, als ze ineens haar zus hoort roepen. Even twijfelt ze, dan rent ze terug. Maar een Fulani-herder blokkeert haar de weg.

Ontvoerd

Mary wordt met nog drie vrouwen gevangengenomen. De Fulani nemen hen mee op een urenlange tocht door het bos, waarbij ze de vrouwen slaan en bedreigen. “Die God van jullie is niet echt, op Hem hoef je niet te rekenen”, spotten ze. Maar hoe wanhopig haar situatie ook is, Mary voelt Gods aanwezigheid wel degelijk. Hij geeft haar kracht en moed.

Tegen middernacht bereikt de groep het kamp van de Fulani. Het is het begin van een zware tijd: overdag moet Mary koken voor de Fulani, ’s nachts wordt ze door hen misbruikt. Ze bidt God om bevrijding, om een einde aan haar pijn. Als een van de mannen op een dag naast haar komt zitten, confronteert ze hem met zijn afschuwelijke misdaden. “Weten jullie echt niet, dat wat jullie doen verkeerd is?”, vraagt ze hem op de man af. Hij geeft toe dat ze dat best weten, maar dat ze er niet mee kunnen stoppen. “Maar dat kan wél”, verzekert Mary hem. “Geef je leven aan Jezus en Hij zal je vergeven. Dan kun je stoppen met al je wandaden.”

Maar de mannen met wie ze het evangelie deelt, staan niet open voor haar boodschap. Het misbruik gaat door.

Onteerd

Als Mary hoort over een traumacentrum, besluit ze erheen te gaan. Ze hoopt er genezing te vinden van haar geestelijke wonden. De medewerkers van het centrum leggen Mary uit wat een trauma is en hoe ze ermee om kan gaan. Ze helpen haar om haar ware identiteit als Gods geliefde dochter te begrijpen. Dat is belangrijk in een cultuur waarin slachtoffers van seksueel geweld gezien worden als ‘onteerd’; een verschrikkelijk, onrechtvaardig stigma in een situatie die toch al ondraaglijk is voor het slachtoffer.

Mary vertelt dat de traumazorg haar echt helpt. “Ik zal nooit meer helemaal dezelfde zijn, maar ik heb het gevoel dat ik weer zo normaal mogelijk ben. Ik kan God niet genoeg bedanken voor de vrede die Hij in mijn leven brengt.”

Slecht nieuws

Helaas moeten wij Mary’s verhaal afsluiten met slecht nieuws. Enige tijd na dit interview overleed Mary aan de complicaties van een operatie. Omdat Mary en haar familie haar verhaal graag wilden delen, hebben wij het toch gepubliceerd. Mary hoopte dat al haar geestelijke broers en zussen willen bidden voor haar land. Bid je mee dat God ingrijpt en Zijn vrede geeft in Nigeria?