Feestdag in Noord-Korea?

Noord-Korea viert vandaag (16 februari) zijn op een na belangrijkste feestdag: de ‘dag van de stralende ster’. Het is de verjaardag van Kim Jong-Il, de vader van de huidige dictator Kim Jong-un. Het verhaal rond zijn geboortedag heeft messiaanse trekjes, maar de realiteit is grauw en grimmig.

In de Noord-Koreaanse mythe kondigden zwaluwen de geboorte van Kim Jong-il aan. Een dubbele regenboog verlichtte de winterhemel, brekend ijs en een nieuwe ster aan de hemel wezen op de komst van een groot leider. Daarom is 16 februari uitgeroepen tot de ‘dag van de stralende ster’. Burgers moeten nog steeds op deze dag eer bewijzen aan hun in december 2011 overleden heerser.

Strafkampen

In werkelijkheid markeert deze dag het begin van een duistere tijd voor Noord-Korea. De toenmalige leider Kim Il-sung bezorgde zijn zoon in de jaren ’70 en ’80 sleutelposities in de oppermachtige Arbeiderspartij, waaronder de leiding van de veiligheidsdiensten. Kim Jong-il reorganiseerde de beruchte geheime dienst Bowibu, breidde het stelsel van strafkampen uit en legde de basis voor de hedendaagse vervolging van christenen.

In 1980 liet hij vier nieuwe concentratiekampen bouwen om minstens 15.000 nieuwe gevangenen onder te brengen, vertelt auteur Jasper Becker in zijn boek Rogue Regime (‘schurkenregime’). Deze kampen voor politieke gevangenen werden zo groot, dat Kim Jong-il er een vitale pijler van zijn planeconomie van maakte. Het was ‘’een leger van slaven dat bijna al het voedsel en de goederen produceerde voor de elite van de partij”.

Het is onmogelijk te zeggen hoeveel mensen er sindsdien zijn gestorven in de kampen van Kim Jong-il. Mogelijk waren het een miljoen. Er zitten nu naar schatting 200.000 tot 300.000 mensen vast in gevangenissen en kampen, nog afgezien van de honderdduizenden Noord-Koreanen die verbannen zijn naar afgelegen gebieden en de hun toegewezen dorpen niet mogen verlaten.

Hongersnood

In 1994 overleed Kim Il-sung. Het Noord-Koreaanse volk, gewend aan voedselschaarste, hoopte voorzichtig op betere tijden onder Kim Jong-il. Maar natuurrampen, jarenlang politiek-economisch wanbeleid en het uiteenvallen van het communistische blok schiepen de ideale omstandigheden voor een bittere, jarenlange hongersnood. Het regime gaf overigens Amerika de schuld van alle ellende.

De honger dwong veel Noord-Koreanen tot een wanhopige en levensgevaarlijke tocht naar buurland China. Velen van hen kregen steun van Chinese christenen. Omdat zij later terugkeerden naar hun vaderland, nam het aantal christenen in Noord-Korea enorm toe.

Dat bleef niet onopgemerkt in Pyongyang. Kim Jong-il investeerde nog meer middelen in het volgen van de mensen. Hij maakte van het opsporen van christenen een topprioriteit. In het rapport ‘Prison without bars’ vertellen drie voormalige geheimagenten hoe dat gebeurde. “Ons werd geleerd dat Zuid-Koreaanse zendelingen en Noord-Koreaanse bekeerlingen door de geheime dienst van Zuid-Korea werden gebruikt als dekmantel voor spionageactiviteiten.”

IJdele hoop

De buitenwereld hoopte na Kim Jong-il’s dood in 2011 dat opvolger Kim Jong-un zou breken met de erfenis van zijn vader. Dit bleek ijdele hoop. Kim Jong-un versterkte de veiligheidsdiensten, waardoor het aantal vluchters uit Noord-Korea dramatisch is afgenomen. Executies vinden nog steeds vaak plaats, hoewel meestal niet in het openbaar. Uit satellietbeelden blijkt dat de werkkampen nog steeds functioneren en groter worden. De bevolking krijgt vaak te maken met nieuwe hongersnoden.

In het arbeidersparadijs van Kim Jong-il kwam geen ‘heldere ster’ op. Integendeel, deze ‘feestdag’ in Noord-Korea markeert een allesvernietigend ‘zwart gat’ dat het liefst het licht van de ‘ster van Bethlehem’ opslokt. Toch, de Kim-dynastie zal het niet winnen. Eens komt de dag dat het Licht van de wereld stralend doorbreekt in dit gesloten land. “Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen” (Johannes 1:5).

Bijschrift foto: een standbeeld van Kim Il-sung en zijn zoon Kim Jong-il (r.) in Pyongyang.