Op 25 juni 1950 begon de Koreaanse oorlog. Er volgde een staakt-het-vuren in 1953 maar de oorlog kan elk moment oplaaien. Zeventig jaar is verstreken, maar de periode van 70 jaar is een moment van verandering zoals in Rusland na 70 jaar communisme. Ondanks de 70 jaar durende verdrukking heeft de Noord-Koreaanse kerk niet alleen overleefd, maar is ze zelfs gegroeid.
Toen de Koreaanse oorlog begon, was Korea opgedeeld in twee delen. Na de Tweede Wereldoorlog beheersten de Verenigde Staten het zuiden. Het noorden was bezet door de Sovjet-Unie, het huidige Rusland.
Kim Il-sung, de grootvader van de huidige leider Kim Jong-un, was de leider van het noorden. Hij zag christenen als een bedreiging voor zijn regime en politieke macht. Christenen moesten zich melden bij de Arbeiderspartij en als ze weigerden werden ze gearresteerd en verbannen naar afgelegen gebieden of gedood. Kleine kerken moesten opgaan in grote kerken om ze beter in de gaten te houden. Voorgangers moesten foto’s van Kim Il-sung ophangen.
De kerk in het begin van de oorlog
De Koreaanse oorlog begon op 25 juni 1950 toen het noorden bombardementen uitvoerde op Zuid-Korea. Binnen drie dagen was Seoul veroverd en in september was het hele zuiden op een stad na ingenomen. Ook vele christenen werden gedood, gevangen genomen en gedwongen hun geloof af te zweren. Kerken moesten diensten houden waarin de overwinning op het zuiden werd gevierd. Predikanten die weigerden, werden gearresteerd en gedood.
In Pyongyang werd een zogeheten christelijke bijeenkomst gehouden onder leiding van Kang Ryang-uk, een oom van Kim Il-sung. Christenen werden opgeroepen om loyaal te zijn aan de communistische staat onder Kim Il-sung.
38e breedtegraad werd de grens
In september 1950 landen troepen onder de leiding van de Verenigde Naties in het zuiden. De frontlinie werd teruggedrongen en eind oktober had het noorden nog een paar kleine gebieden in het noorden in handen. Zowel Seoul als Pyongyang was onder controle van de VN. Christenen vierden in hun kerken dat er weer vrijheid was. Een maand lang waren kerken stampvol met gelovigen om van vrijheid van geloof te genieten.
Een maand later veranderde de situatie drastisch. Het Chinese leger besloot het noorden te steunen. De frontlinie schoof terug naar het zuiden, tot de 38e breedtegraad. Pyongyang kwam weer in handen van de communisten en christenen werden gevangen genomen en geëxecuteerd. Uiteindelijk werd een staakt-het-vuren afgesproken op 27 juli 1953. Deze wapenstilstand betekent dat de beide landen nog steeds met elkaar ‘in oorlog zijn’.
Beide landen kregen hun eigen regering. Kim Il-sung markeerde dit als een overwinning. Om die reden herdenkt Noord-Korea niet de dag dat de oorlog begon, maar de dag van de wapenstilstand. Ze noemen het “De dag van de overwinning van de Bevrijdingsoorlog van het Grote Vaderland”, ook bekend als “Victory Day”.
De kerk na de oorlog
Tijdens de oorlog werden ruim 1.700 christenen in Noord-Korea gedood om hun geloof. Voor de oorlog waren er ongeveer 3.000 (!) kerken in Noord-Korea. Na de oorlog was er geen enkele kerk meer open. Veel kerkgebouwen werden gesloopt en andere ingezet als scholen of juche-centra. Alle kerkbezittingen werden in beslag genomen. Voor de oorlog leefden er 300.000 christenen in het noorden en na de oorlog nog hooguit 200.000. Elke christen had drie keuzes: naar het zuiden vluchten, je geloof voor jezelf houden of je geloof afzweren. Duizenden christenen en kerken gingen ‘ondergronds’. De overlevende christenen hielden hun geloof brandend en veel van hun kinderen werden ook christen.
Hea Woo
Hea Woo herinnert zich de Koreaanse oorlog. Zij en haar ouders woonden aan de frontlinie tussen noord en zuid. Op een dag zag ze dat haar moeder een halsketting droeg met een klein kruisje er aan. Toen haar moeder merkte dat Hea Woo het zag, klonk het meteen: “Je mag niemand vertellen wat je hebt gezien.” Na de oorlog zag ze dat haar moeder mensen in nood te hulp schoot, dat ze iets in zichzelf mompelde en vreemde dingen zei over de hemel. Ze had niet door dat haar moeder een geheime gelovige was. Later werd Hea Woo ook christen en zat jarenlang in een strafkamp om haar geloof.
Kerkgroei
De kerk in Noord-Korea heeft 70 jaar verdrukking niet alleen overleefd, maar ze groeit. Open Doors schat dat er tussen de 200.000 en 400.000 christenen zijn. Maar het echte aantal kan veel hoger zijn. De vele gebeden wereldwijd hebben aan deze groei bijgedragen. Open Doors helpt de Noord-Koreaanse kerk onder andere met safehouses in China waar veel Noord-Koreanen voor het eerst het Evangelie horen. Ook verzorgt Open Doors radioprogramma’s naar Noord-Korea. De leider van het werk van Open Doors op Noord-Korea zei: “Met alle dank aan God, de Noord-Koreaanse kerk is heel sterk. Door Zijn voorziening zijn we in staat om christenen te helpen via onze safehouses en netwerken in China.”
Maarten Dees, directeur van Open Doors Nederland, bevestigt dat de kerk in Noord-Korea al meer dan 70 jaar lijdt. “In het Bijbelboek Jeremia staat dat er na 70 jaar een einde kwam aan de verbanning van het Joodse volk. Na 70 jaar communisme kwam er een omwenteling in Rusland. Christenen in het land danken dat niet aan Gorbatsjov of perestroika (‘hervorming’), maar aan alle gebeden in het land en daarbuiten. Nu Noord-Korea sinds de start van de Koreaanse oorlog 70 jaar geleden heeft is onze vurige bede dat er ook aan het lijden van dit volk een einde komt. Wat een bemoediging is het voor de kerk wereldwijd om over de standvastigheid en trouw van onze Noord Koreaanse broeders en zusters te mogen horen. Laten we intensief voor hen blijven bidden. God is bij machte een keer in hun lot te brengen.”
Inspiratiemail
Wil je ook graag via de e-mail op de hoogte gehouden worden van komende Open Doors-evenementen en nieuws uit de vervolgde kerk? Schrijf je in en ontvang elke maand de inspiratiemail van Open Doors.
