Dochter van God

Huilend zit Sahar in de taxi. Ze is zojuist op straat gezet door haar man, omdat hij ontdekte dat ze christen is. Zal ze haar kinderen ooit nog mogen zien? Wie moet hen nu ’s avonds instoppen? Sahar vond in het geloof wat ze haar hele leven had gezocht – maar tegen welke prijs?

Op het eerste gezicht had de Iraanse Sahar het allemaal goed voor elkaar. Een liefhebbende man, twee prachtige kinderen, geen geldzorgen. Maar van binnen voelde ze zich leeg, ondergewaardeerd en angstig. Waar kwamen die gevoelens vandaan? Haar ouders hadden haar altijd als waardevol behandeld. Haar man hield van haar.

Minderwaardig

Pas op latere leeftijd besefte Sahar wat het probleem was: alles in de maatschappij drukte haar met de neus op het feit dat ze als vrouw minder waard is dan een man. “In de islamitische samenleving van Iran worden vrouwen en meisjes gezien als minder slim, minder waardevol en niet in staat om beslissingen te nemen”, legt Sahar uit.

“Je ontkomt niet aan dit gedachtepatroon: het is overal, vanaf de dag dat je geboren wordt. Ligt er een meisje in de wieg, dan is dat een teleurstelling. Wordt er een jongetje geboren, dan is dat een reden tot feest.” Ze zag het ook terug in haar huwelijk. “Ik moest mijn man voor de kleinste dingen om toestemming vragen, bijvoorbeeld als ik de deur uit wilde gaan.” Sahar ging op zoek naar haar identiteit in de islam, maar ook dat bood geen uitkomst. “Ik kon niet om de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in de Koran heen. Ik werd er onrustig van.”

Het boek met antwoorden

Tot op een dag Sahars schoonzus het evangelie met haar deelde en haar een Nieuw Testament gaf. “Ik zag hoe mijn schoonzus totaal veranderd was door dit boek. Dat stimuleerde me om het zelf te lezen”, vertelt Sahar. “Ik las het van A tot Z en toen ik het boek dichtsloeg, zei ik: ‘Dit is echt het levende Woord van God!’

Sahar ontmoette in de Bijbel een barmhartige, rechtvaardige, liefdevolle God. Bij deze God vond ze wat ze al die tijd gezocht had. “Er kwam een rust over mijn geest, mijn ziel, mijn leven. Ik voelde een ongekende liefde voor anderen, zelfs voor mensen die ik niet mocht. Christus maakte een ander mens van mij.”

Dreiging

Maar ook al had Sahar gevonden wat ze zocht, de wereld waarin ze leefde draaide nog steeds om de islam. En haar man was een zeer gelovige moslim. “Als hij erachter zou komen dat ik christen was, zou hij woest worden”, vertelt Sahar. Hij zou haar onder druk kunnen zetten om terug te keren naar de islam. “Echtscheiding was een reële mogelijkheid. En mijn kinderen zouden zeker bij me weggehaald worden; ik zou ze zelfs niet meer mogen zien. Als bekeerling zou ik al mijn rechten verliezen.” Sahar zag alle gevaren voor zich die moslimvrouwen bedreigen als ze tot geloof komen in de Here Jezus.

En wat Sahar vreesde, werd werkelijkheid: haar man ontdekte dat ze christen was en zette haar op straat. Huilend vertrok Sahar in een taxi naar het huis van haar ouders, beschaamd en vreselijk bezorgd. “Ik schreeuwde het uit naar God. Wie moest er nu voor mijn zoontje van vijf zorgen? Wie moest hem instoppen voor het slapen gaan? Mijn hart brak. Als mens, als vrouw, maar bovenal als moeder.”

Naar huis

Sahar bad vurig dat haar man milder zou worden en de Here God verhoorde haar gebed: Sahar mocht terug naar huis komen! Beide partners probeerden er, ondanks de spanningen die Sahars nieuwe geloof met zich meebracht, het beste van te maken.

De grootste verandering in de houding van Sahars man kwam echter toen zij opgepakt en gevangengezet werd vanwege haar kerkelijke activiteiten. Hij maakte zich dusdanig zorgen om haar, dat hij haar steeds meer wilde accepteren zoals ze was: als christenvrouw.

Dienen onder de vrouwen

Sahar kwam weer vrij. Vanwege de dreiging van een nieuwe, langdurige gevangenschap, besloten zij en haar man Iran te verlaten. Zo kwam het gezin in Turkije terecht.
Sahar dient daar nu onder bekeerde moslimvrouwen. Veel van deze vrouwen bevinden zich in benarde situaties, vanwege hun nieuwe geloof. Sahar begrijpt wat zij doorstaan en doet voor hen wat ze kan. “Ik sta aan hun zijde, ik bid met hen. Ik geef hen raad en troost hen.”