De elfjarige Samer Mark Maher Nazeer uit El-Kafeh overleed op 26 juli aan een ziekte. Vier dagen na de begrafenis moest zijn vader hem herbegraven op een begraafplaats 100 kilometer verwijderd van hun huis. Dorpsbewoners wilden niet dat een christen vlakbij het dorp werd begraven.
“Samer lachte altijd terwijl hij ziek was”, vertelt zijn moeder Mary Farag. “Hij had veel pijn, maar hij was onze kleine engel.” De pijn van het verlies is groot, maar wat de buren en dorpsbewoners veroorzaakten maakt haar boos. “Waar zijn de rechten van mijn zoon? Hoe konden ze een onschuldig kind uit het graf halen?”
Toen Mark Maher Nazeer, de vader van Samer, de dood van zijn zoon meldde bij de overheid bleek dat er iets mis was. “De ambtenaar vertelde me dat ik geen bewijs van overlijden zou krijgen totdat ik het lichaam van mijn zoon weer zou opgraven. Als een christen kon Samer niet vlakbij een moslimbegraafplaats begraven worden. Ik reageerde dat ik de grond had gekocht om hem te begraven, maar de ambtenaar wilde niet luisteren.”
Toen Mark thuis kwam, wachtte de politie op hem. Mark werd gearresteerd omdat hij zijn zoon had begraven. Mark: “Mijn verdriet en rouw werd genegeerd. Ze bedreigden me en behandelden me slecht.” Na twee dagen in de rechtbank werd Mark naar huis gestuurd. De rechter legde hem een boete op en beval hem om het lichaam van zijn zoon op te graven en 100 kilometer verderop weer te begraven. Hij en zijn advocaat gingen in beroep.
Toen Mark met de bus terug naar huis reisde, werd de bus gestopt. Mark werd uit de bus gehaald en opnieuw gearresteerd. Zijn misdaad was dat hij tegen het vonnis in beroep was gegaan. Hij kwam opnieuw voor de rechter en hij werd onder druk gezet om zijn beroep in te trekken. Ook moest hij zijn familie bellen om het lichaam van Samer op te graven. Het was een voorwaarde om hem vrij te laten. Mark: “Dit was het toppunt van de vervolging”.
Mark laat een video zien van het opgraven van de kleine kist met een kruis erop. Zijn vrouw huilt en zegt: “Ik zal dit beeld nooit meer van mijn netvlies krijgen; het kleine lichaam dat ze opgroeven. Mijn andere kinderen en ik zitten er helemaal doorheen en we slapen slecht.”
Mark en Mary willen dat de ambtenaren worden gestraft. Maar ze willen vooral dat het lichaam van hun zoon terugkomt naar zijn oorspronkelijke graf vlakbij hun huis. Er is van alles gebeurd, maar ze willen vooral rouwen om het verlies van hun zoon.
Egypte staat op plaats 16 van de Ranglijst Christenvervolging.
Inspiratiemail
Wil je ook graag via de e-mail op de hoogte gehouden worden van komende Open Doors-evenementen en nieuws uit de vervolgde kerk? Schrijf je in en ontvang elke maand de inspiratiemail van Open Doors.
