Persoonlijke verhalen

Yaneh (52) hoort bij het Hmongvolk, een etnische minderheidsgroep in Laos. In 2024 kwam zij tot geloof. Toen haar man ontdekte dat ze zich bekeerd had tot het christendom, werd hij woedend. Hij eiste dat ze onmiddellijk haar geloof afzwoer.

“We hebben verschillende religies. Dat betekent dat ik niet meer met je samen kan leven”, liet Yanehs man haar weten. Vervolgens stelde hij Yaneh voor de keuze: ze moest ofwel haar nieuwe geloof verlaten, of haar huis.

Als de Iraanse Roya in een depressie belandt, roept ze het dagelijks uit naar Allah om hulp. Maar Allah antwoordt niet. Wat ze ook probeert, het blijft stil. Tot ze zich op een dag tot Jezus richt, en wèl antwoord krijgt. “Koop een satellietschotel”, klinkt het luid en duidelijk.

Roya deelt het wonderlijke idee met haar man, die het goed vindt. En zo ziet ze op een dag een christelijke voorganger op de televisie, die mensen met een depressie oproept met hem te bidden. Het wordt een levensveranderend moment, waarop Roya haar leven aan Jezus geeft – en bevrijd wordt van haar depressie. Ook haar man komt tot geloof in Jezus.

“Ik was thuis met mijn man en onze jongste kinderen. De oudsten zaten op school in een ander dorp. Toen het schieten begon, renden de mensen hun huis in en gingen op de vloer liggen. Maar toen staken de extremisten onze huizen in brand.”

Het is niet de eerste keer dat er geweerschoten klinken in Hakuri’s dorp. Haar gemeenschap heeft al langere tijd te maken met de dreiging van islamitische militanten in de omgeving. Maar brandstichting hebben ze in het dorp nog niet eerder meegemaakt. De dreiging van het vuur maakt dat iedereen naar buiten rent, op zoek naar een veilige plek. “Op dat moment werden alle mannen die naar buiten renden, neergeschoten”, vertelt Hakuri.

In het noorden van Nigeria rukt de woestijn op. Vanwege de schaarste aan weidegrond vallen militante, geradicaliseerde herders van de Fulani-stam regelmatig Nigeriaanse christenen met een stukje land aan. Ook Rifkatu en haar man Zamai zijn van hun land verdreven door militante Fulani.

Op een dag keert Rifkatu terug naar haar oude boerderij, om er wat voedsel te halen. Als ze ’s avonds een motor aan hoort komen, denkt ze dat het Zamai is, die haar op komt halen. Maar als ze naar buiten stapt, ziet ze een groep gewapende mannen op motoren. Ze vlucht het bos in – tevergeefs. Ze wordt ingehaald en onder dwang meegenomen.

Khada woont in Afghanistan, het land dat al vier jaar zucht onder het bewind van de taliban. Vorig jaar deelde Khada haar verhaal: hoe zij en haar man tot geloof in Jezus waren gekomen en hoe haar man op een dag vermoord werd na een Bijbelstudie. Hoe gaat het nu, ruim een jaar later, met Khada?

De christelijke Priya wil graag trouwen met haar boeddhistische verloofde. Op één voorwaarde: hij moet beloven dat ze naar de kerk mag gaan en thuis mag bidden.
Maar zodra het stel getrouwd is, verbreekt Priya’s man zijn belofte.

Op een dag krijgt Priya bezoek van een paar vrienden uit de kerk. Haar man, die ook thuis is, maakt geen bezwaar als ze binnenkomen en met Priya bidden. Maar zodra ze weg zijn, krijgt Priya ervan langs.

“53 jaar lang was ik vergeten wat het betekende om te glimlachen. Ik wist niets van vreugde.” De Iraanse Bita leidde een leven van afwijzing en liefdeloosheid – tot een vriendin haar meenam naar een huiskerk, en ze weer vreugde leerde kennen.

Als Ana op een ochtend haar dorp binnenloopt, ziet ze een spandoek hangen. “Geen toegang voor evangelische christenen. Alle pogingen tot evangelisatie zullen worden bestraft.” De boodschap drukt zwaar op haar hart – is ze niet meer welkom in haar eigen dorp?

“Als ik je nog eens in de buurt van een kerk zie, verbrand ik je levend”, dreigt Sasha’s vader. Sasha (18) weet uit ervaring dat haar vader geen geweld zal schuwen om haar bij de kerk weg te houden. Maar niet meer naar de kerk gaan? Dat is voor haar geen optie.

Op een dag staan er politieagenten voor Mariams deur. Ze willen haar het land uitzetten, omdat ze zich bekeerd heeft tot het christelijke geloof.

Elke dag als Sheila naar school loopt, komt ze langs een kerk met een grote muurschildering. Ze vertraagt steeds haar pas om het gezicht van Jezus op de muur goed te bekijken.

Ramona (48) is een naaister uit Mindanao, in het zuiden van de Filipijnen. Ze is weduwe en zorgt voor een groot aantal kinderen en kleinkinderen. Geen gemakkelijke opgave, al helemaal niet als je christen bent in een omgeving die daar vijandig tegenover staat. Maar Ramona ziet vooral Gods wonderen.

“Ik verlangde ernaar om dichter bij Allah te komen. Ik bad zelfs diep in de nacht, maar ervoer nog steeds een gevoel van leegte. En ik was zo bang voor de dood. Ik had het gevoel dat ik mijn leven nooit als een goede moslim had geleefd. Uiteindelijk gaf ik het op.”

Aan het woord is Elisya, een jonge vrouw uit een islamitisch land in Azië. Haar zoektocht naar vrede met God brengt haar in aanraking met het christelijke geloof. Elisya neemt Jezus aan en laat zich dopen. “Ik bad tot God of Hij mij wilde beschermen, want het is in mijn land verboden om je te bekeren vanuit de islam”, vertelt ze.

Rose, een kerkelijk werker uit Noordwest-China, woonde onlangs een training over christenvervolging bij die gegeven werd door lokale partners van Open Doors. Tijdens de training deelde ze geëmotioneerd haar verhaal met ons.
“Onze kerk wordt al een paar jaar vervolgd. Onlangs vielen de autoriteiten binnen, toen we een vergadering met kerkelijk werkers hadden. Iedereen werd opgepakt. We hadden geen idee hoe ze onze locatie en tijd van samenkomst zo precies wisten.”

May* en haar man zijn op de vlucht. Hun dorpsgenoten roofden al hun bezit en brandden hun huis plat. Het echtpaar zelf ontsnapte ternauwernood aan de dood. En dat terwijl ze jarenlang in vrede met hun dorpsgenoten hadden geleefd! Maar dat was voor de staatsgreep van 2021, die alles veranderde.