Jongeren­reis Mexico: voetbal & ontmoeting

In juli 2026 organiseert Open Doors een jongerenreis naar Mexico. Jongerenreisleider Jordi licht alvast een tipje van de sluier op en legt uit waarom iedere jongere minstens een keer in zijn leven zo’n reis zou moeten maken.

Jordi, wat gaan de jongeren doen in Mexico?

“De reis staat in het teken van de ontmoeting met lokale jongeren en voetbal. In 2026 wordt het WK voetballen in drie landen gehouden, waaronder Mexico. Open Doors organiseert tijdens de reis een eigen toernooitje. Ter geruststelling, je hoeft hier geen voetbalskills voor te hebben, het wordt geen Champions League-niveau. Als je het maar leuk vindt! Er kunnen zo’n veertig jongeren mee. We proberen ervoor te zorgen dat de verdeling jongens/meiden een beetje gelijk wordt.

De reis draait om presence ministry. Je trekt een aantal dagen intensief met dezelfde lokale jongeren op, met veel ruimte voor ontmoeting. Wat de reis nog extra bijzonder maakt: je gaat je vóór vertrek inzetten om een bedrag van (minstens) 1.000 euro op te halen. Met dit bedrag maak je de deelname van de lokale jongeren aan het toernooi mogelijk en draag je bij aan het lokale veldwerk van Open Doors. De impact daarvan kun je tijdens je reis meteen zien!”

Wat maakt een jongerenreis anders dan ‘normale’ reizen?

“Op onze reguliere reizen mogen ook jongeren mee, maar jongerenreizen zijn echt alleen voor jongeren. De dynamiek in de groep wordt hier heel erg door bepaald; iedereen zit in dezelfde fase. Op beide type reizen gaat het om de ontmoeting met lokale christenen, maar bij jongerenreizen proberen we altijd jongeren te ontmoeten. In Mexico gebeurt dat zeker.

Bij jongeren zie je dat ze gelijk levellen met vervolgde jongeren, heel gelijkwaardig. Ze stellen elkaar vragen: wie ben jij, wat doe je, hoe ziet jouw leven eruit? De ontmoeting heeft naar beide kanten impact: ze worden gezien. Je haalt de jongeren daar even uit hun dagelijkse leven, als een soort adempauze van wat zij allemaal meemaken. Voor de Nederlandse jongeren zijn de verhalen van deze jonge christenen juist een spiegel. Ze zien bij hen een stuk gebrokenheid, pijn en emotie, en tegelijk een enorm verlangen om Jezus na te volgen. En dat in een setting van vervolging!

Ook onder Nederlandse jongeren is er veel gebrokenheid. De pijn die vervolgde christenen ervaren kunnen ze makkelijk relateren aan hun eigen pijn, hoe die er ook uitziet: eenzaamheid, gemis van familie, gebrokenheid in relaties…

En jongeren stappen makkelijk over kerkmuren heen. Ze zijn radicaal, maar ook flexibel en open naar andere culturen. Kom je bijvoorbeeld in een Oosters-orthodoxe kerk, dan kijken ze rond en gaan ze op onderzoek uit, zonder het direct af te wijzen of te omarmen. Ze vragen zich af: wat zegt de Bijbel hierover? Wat vind ik hiervan? Dat spreekt me enorm aan in jongeren.”

Wat zou je tegen jongeren willen zeggen die overwegen mee te gaan?

“Breng het allereerst in gebed. En als je vervolgens denkt dat het iets voor je is, zou ik absoluut zeggen: mis deze kans niet. Een diaconale reis is enorm vormend, zeker ook voor je geloof. Je ontmoet een compleet andere kerk en cultuur, een heel andere bubbel dan die waar je in opgegroeid bent. Onze welvaart, hier in het Westen, is absurd hoog. Dat is zeker niet de standaard. Dat je altijd de beschikking hebt over stromend water, internet… Hoe gezond is het eigenlijk dat we daar aan gewend zijn?

Ik zie een diaconale jongerenreis bijna als een soort dienstplicht. Je hoeft wat mij betreft niet eens met Open Doors op reis, maar maak in ieder geval een keer in je leven zo’n soort reis. Maar als God je de overtuiging geeft, doe het dan met Open Doors. Zo’n reis neem je de rest van je leven met je mee.”